Παιδί
Το παιδί είναι το άτομο που διανύει την πορεία ανάπτυξής του. Ως πορεία ανάπτυξης του παιδιού ορίζεται η ηλικία ανάμεσα από τη βρεφική έως και την ενηλικίωση. Είναι η ηλικία, όπου το άτομο αναπτύσσεται βιολογικά και συναισθηματικά ανάλογα με τις εκάστοτε καταστάσεις που βιώνει και ζει. Θα έπρεπε να είναι η πιο ανέμελη και εποικοδομητική ηλικία. Είναι όμως; Έχουμε ρωτήσει το πως αισθάνεται ένα παιδί σήμερα; Γονείς, μήπως άθελά σας, πιέζετε περισσότερο το παιδί από αυτά τα οποία μπορεί να δεχτεί;
Ζούμε σε μια κοινωνία που όλα τρέχουν… όλα εξελίσσονται… Η εξέλιξη είναι καλή και επιβάλλεται στους ενήλικες. Δε θα πρέπει όμως αυτό να επηρεάζει και την παιδική αθωότητα. Το παιδί από τα έξι (6) του χρόνια καλείται να μάθει και να αφομοιώσει στο σχολείο πράγματα πιο δύσκολα από το «μυαλουδάκι» της ηλικίας του. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες πολλές και ποικίλες. Πότε παίζει το παιδί, που παίζει και το σπουδαιότερο τι παίζει;
Όλοι θέλουμε τα καλύτερα για τα παιδιά. Να μάθουν όσα μπορούν πιο πολλά για το μέλλον τους. Μήπως, όμως, εάν δεν έχουμε μέτρο και δε σκεφτόμαστε, ότι το παιδί πρέπει να ζήσει την ηλικία του, μεγαλώνοντας θα έχουμε δημιουργήσει ενήλικες κουρασμένους με απωθημένα;
Αν μπορούσαμε να αφουγκραστούμε τη σκέψη ενός παιδιού πόσες φορές θα ακούγαμε…
«Είμαι παιδί! Μη με πιέζετε. Θα κάνω αυτά που μπορώ. Θέλω να παίξω. Όχι δε θέλω αυτό που μου λέτε. Είμαι παιδί! Γιατί το ξεχνάνε… αυτοί όταν ήταν παιδιά τι κάνανε; Είμαι παιδί! Θέλω να παίξω…»
Σκέψεις που κατακλύζουν την παιδική αθωότητα.
Οφείλουμε, όλοι γονείς, κοινωνία… ό,τι κάνουμε να το κάνουμε έχοντας ως γνώμονα το παιδί. Όχι τα δικά μας θέλω. Ας μπούμε μια στιγμή στη θέση του σημερινού παιδιού. Ίσως έτσι καταλάβουμε πολλά και νιώσουμε το πως αισθάνεται. Όλα είναι καλό να γίνονται με μέτρο χωρίς να κρύβουν πίσω τα δικά μας θέλω, τις δικές μας ανασφάλειες.
Ας κρατήσουμε στο νου την τόσο μικρή και ουσιαστική φράση «Είμαι παιδί» κάθε φορά που επιβαρύνουμε τα παιδιά μας!
