Παιδί και ψέμα
Ως παιδί νοείται το άτομο, το οποίο διανύει την ηλικία μετά τη βρεφική έως και την ενηλικίωσή του.
Το ψέμα είναι μια κατάσταση που περιγράφεται και υποστηρίζεται ως αληθινή, ενώ στην πραγματικότητα το ίδιο το άτομο που την εκφράζει γνωρίζει εκ των προτέρων, ότι είναι αναληθή.
Το ψέμα έχει άλλη βαρύτητα όταν λέγεται από ένα παιδί 5 – 6 ετών και μικρότερα , από ένα παιδί 7 – 8 ετών και λίγο μεγαλύτερα και πολύ διαφορετικά όταν το ψέμα προέρχεται από ένα παιδί που βρίσκεται στην εφηβεία.
Το ψέμα στην ηλικία των 5 – 6 ετών
Τα παιδιά που βρίσκονται στην ηλικία των 5- 6 ετών και μικρότερα λένε ψέματα, αλλά το ψέμα τους είναι «αθώο». Έχουν ανάγκη να πλάθουν φανταστικές ιστορίες. Μέσα από αυτό αναπτύσσουν τη φαντασία τους. Πολλές φορές, βέβαια, μπορεί να μπερδεύουν το ψέμα με την αλήθεια.
Οι γονείς θα πρέπει να δείχνουν κατανόηση. Να προσπαθούν να καταλάβουν τα παιδιά και το σημαντικότερο επιβάλλεται να μη βάζουν στα παιδιά τιμωρίες. Αν κάποιο ψέμα είναι σοβαρό για την ηλικία των 5 – 6 ετών, τότε οι γονείς οφείλουν να εξηγούν με ωραίο τρόπο στα παιδιά και με παραδειγματισμό το τι θέλουν να τους πουν. Τα παιδιά πάντα ακούν, κι ας νομίζουν οι μεγάλοι το αντίθετο. Απλά πράττουν σύμφωνα με τα δικά τους θέλω.
Το ψέμα στην ηλικία των 7 – 8 ετών
Στη μετέπειτα ηλικία των 7 – 8 ετών και λίγο μεγαλύτερα, τα παιδιά λένε ψέματα για διάφορους και ποικίλους λόγους. Όπως, γιατί ένα ψέμα ίσως τους κάνει αγαπητούς από τους συνομηλίκους τους. Πολλές φορές με το ψέμα κρύβουν την αλήθεια για να μην πληγώσουν κάποιον. Λένε ψέματα, όταν τα παιδιά έχουν αυστηρούς γονείς ή φοβούνται τους γονείς τους.
Γονείς μη μαλώνετε και τιμωρείται τα παιδιά έτσι απλά. Ελέγξτε τους λόγους που μπορεί το παιδί να χρησιμοποιεί τα ψέματα. Μήπως φταίτε οι ίδιοι; Αν όχι, εξηγήστε στο παιδί πως κάθε ψέμα έχει και τη βαρύτητά του. Την ανάλογη επίπτωση. Η συζήτηση είναι ο καλύτερος τρόπος.
Το ψέμα στην εφηβεία
Μπαίνοντας στην εφηβεία τα παιδιά λένε ψέ ματα, αλλά έχουν γνώση το τι λένε και πράττουν. Το παιδί στην ηλικία αυτή έχει ανάγκη να ανεξαρτητοποιηθεί από τους γονείς. Νιώθει πως μη λέγοντας την αλήθεια για κάτι ή κρύβοντας ένα μέρος της γίνονται περισσότερο ανεξάρτητοι. Αν το ψέμα δεν είναι σημαντικό δεν τίθεται θέμα συζήτησης. Δίνουμε στα παιδιά το δικό τους χώρο.
Οι γονείς είναι καλό να είναι δίπλα στα παιδιά κι όχι απέναντί τους. Να είναι έτοιμοι να αφουγκραστούν το παιδί όταν το έχει ανάγκη.
Η στάση των γονέων έναντι των παιδιών σε σχέση με το ψέμα
Τα παιδιά είναι οι μικροί πρωταγωνιστές στο οικογενειακό περιβάλλον, όπου ζουν και μεγαλώνουν. Οι γονείς οφείλουν να στέκουν αρωγοί κοντά στα παιδιά τους με το δικό τους παραδειγματισμό. Θα πρέπει να αφήνουν τα παιδιά να εκφράζονται και να μην πιέζουν καταστάσεις. Η συζήτηση και ο μη «κουραστικός» διάλογος θα τα βοηθήσει αρκετά. Να εντοπίζουν οι γονείς τη ρίζα του ψέματος.
Η επιβράβευση είναι ένας θετικός παράγοντας. Επιβραβεύουμε το παιδί για την αλήθεια του όσο κι αν εμάς δε μας αρέσει ή τη θεωρούμε ασήμαντη. Η αλήθεια είναι αλήθεια… για τον καθένα έχει άλλη βαρύτητα.
Όταν το ψέμα είναι παθολογικό, τότε μόνο χρήζει βοήθεια από κάποιον ειδικό. Βέβαια, εάν κάποιοι γονείς δε μπορούν να διαχειριστούν τα ψέματα των παιδιών τους καλό θα είναι να επισκεφτούν και οι ίδιο έναν ειδικό.
Τα παιδιά θέλουν γονείς που να τα αγαπάνε, να τους δίνουν την πρέπουσα σημασία.
Οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να μη λένε ψέματα. Τα παιδιά διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους παίρνοντας πολλά στοιχεία από το οικογενειακό τους περιβάλλον.
Οι γονείς οφείλουν να είναι περισσότερο προσεκτικοί απέναντι στο τι λένε και πράττουν, εάν θέλουν να διαμορφώνουν υγιή χαρακτήρες, υγιή παιδιά με όσο το δυνατό λιγότερα ψέματα!
