Γίνεται ή γεννιέται;
Είναι ένα ερώτημα, όπου απασχολεί όλους μας. Σίγουρα γεννιόμαστε με κάποια βασικά χαρακτηριστικά… είναι, όμως, αυτά αρκετά για να μας κατατάξουν σε μια συγκεκριμένη κατηγορία; Πως ένα παιδί χαρακτηρίζεται ως “δύσκολο“;
Δύσκολο στη συμπεριφορά ή δύσκολο στη μάθηση…
Ένα είναι σίγουρο, ότι ένα παιδί επηρεάζεται από τον τρόπο που του συμπεριφερόμαστε.
Πρώτος παιδαγωγός του παιδιού άνευ σχολείου είναι ο ίδιος ο γονιός. Πώς βλέπουμε το παιδί μας. Το θεωρούμε ικανό να κάνει κάτι της ηλικίας του ή το θεωρούμε αδύναμο, όπου βιαζόμαστε να τον βοηθήσουμε χωρίς να μας το ζητήσει; Αυτό ίσως γίνεται από την υπερβολική αγάπη. Μήπως όμως οτιδήποτε είναι υπερβολικό δεν είναι και καλό;
Είναι ερωτήματα, όπου κρύβουν αλήθειες και μας κάνουν καλύτερους απέναντι στα παιδιά μας.
Αναφέρει μια κυρία “έχω ένα δύσκολο παιδί… στο σχολείο… στις δραστηριότητες… παντού ζωηρός και ατίθασος…”. Ναι, συμφωνούμε είναι δύσκολος στη συμπεριφορά του. Μήπως, όμως, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε τι φταίει; Ποιοι παράγοντες τον κάνουν δύσκολο;
Γνωρίζετε, ότι ένα παιδί, εάν το θεωρούμε δύσκολο και το αποκαλούμε έτσι προσπαθεί να κρατήσει αυτόν τον χαρακτηρισμό;
Πρώτα απ’ όλα, οι γονείς οφείλουν να θωρακίσουν την ψυχολογία του παιδιού τους. Και μετέπειτα το ευρύτερο περιβάλλον.
Αντιμετωπίστε τα παιδιά ως ώριμα για την ηλικία τους. Εξηγήστε ότι ατίθασος, δε σημαίνει έξυπνος. Δε χρειάζεται να κάνουν φασαρία για να τα προσέξει κανείς. Όλα αποκτώνται σιγά σιγά κι αυτό είναι που έχει αξία!
Τα παιδιά είναι πανέξυπνα!! Καταλαβαίνουν περισσότερα από ό,τι νομίζουμε!!
Ας τα προσεγγίσουμε με το δικό μας ξεχωριστό τρόπο, είτε λεγόμαστε γονείς, παιδαγωγοί ή απλοί πολίτες στην κοινωνία.
Το μέλλον μας είναι τα παιδιά! Ας το αφουγκραστούμε όλοι κι ας κάνουμε το καλύτερο…
