Παραδοσιακός χορός
Παραδοσιακός χορός είναι ο χορός, όπου παραλάβαμε από τις παλαιότερες γενιές. Τον Παραδοσιακό χορό δεν τον έγραψαν οι επιστήμονες, αλλά ο απλός λαός εκφράζοντας μέσα από το χορό και τη μουσική τα συναισθήματά του. Η μητέρα μιλούσε για το παιδί που έχασε, που είναι στην ξενιτειά, για τον άντρα της… Οι άνθρωποι εξέφραζαν τον πόνο του πολέμου, τη χαρά της νίκης και γενικότερα αποτύπωναν πάνω στο χορό και τη μουσική, αυτό το οποίο ένιωθαν και βίωναν.
Χοροδιδάσκαλος
Ο Χοροδιδάσκαλος είναι ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος διδάσκει τον παραδοσιακό χορό. Έχει τις κατάλληλες γνώσεις. Γνωρίζει τη μέθοδο διδασκαλίας (μερική ή προοδευτική μερική μέθοδο), όπου επρόκειτο να χρησιμοποιήσει. Στον παραδοσιακό χορό, ο χοροδιδάσκαλος διδάσκει τα βήματα, το ύφος του χορού, τη φυσιογνωμία του, το ρυθμό, το κινητικό σχήμα καθώς και την τεχνική της κίνησης, την καταγωγή του χορού, την ιστορία του, το συμβολισμό του, τα κινητικά του μοτίβα…γενικά όλα όσα επιβάλλεται να ξέρει ένας δάσκαλος παραδοσιακών χορών.
Ο Χοροδιδάσκαλος προχωράει στη διδασκαλία ενός παραδοσιακού χορού μετρώντας πρώτα τις κινήσεις του χορού χωρίς μουσική και ρυθμό. Πρώτα οι χορευτές θα πρέπει να αφομοιώσουν τις κινήσεις του χορού και μετά ο χοροδιδάσκαλος να προβεί στο μέτρημα του ρυθμού του παραδοσιακού χορού. Το πως μετράμε ένα χορό, εξαρτάται από το πόσο σύνθετος είναι. Έτσι, αναλόγως το χορό έχουμε και το αντίστοιχο μέτρημα. Είτε μετράμε συνεχόμενα τις κινήσεις του χορευτικού μοτίβου, είτε ένα ένα τα κινητικά μοτίβα. Για παράδειγμα, ο χορός «Έντεκα» από τη Μακεδονία έχει ένα κινητικό μοτίβο, ο χορός «Τάι – Τάι» από το Αηδονοχώρι Καρδίτσας έχει δύο κινητικά μοτίβα, ο χορός «Χανιώτης» από τα Χανιά της Κρήτης έχει τρία κινητικά μοτίβα, ενώ ο «Ζαγορίσιος» από την Ήπειρο έχει τέσσερα κινητικά μοτίβα.
Ο Χοροδιδάσκαλος θα πρέπει να διδάσκει από το γενικό στο ειδικό, από το απλό στο σύνθετο. Οφείλει να γνωρίζει και να μην το ξεχνάει, ότι κάθε παιδί ή ενήλικας, κάθε άνθρωπος γενικότερα είναι διαφορετικός. Τα ίδια ερεθίσματα δε μπορούν να τα αφομοιώσουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Διαφορετική αντιμετώπιση χρειάζονται τα παιδιά και διαφορετική αντιμετώπιση οι ενήλικες.
Συνακόλουθα, θα πρέπει να έχει υπομονή, μεταδοτικότητα, να είναι ευγενικός, καλός ομιλητής, ρεαλιστής. Να κάνει επαναλήψεις στα μαθήματά του, να είναι πρακτικός και πολυμήχανος.
Ο χοροδιδάσκαλος παραδοσιακών χορών είναι ένας σημαντικός συνεχιστής της παράδοσης. Με τη σωστή καθοδήγησή του οι «χορευτικοί παραδοσιακοί θησαυροί», που παραλάβαμε από τις παλαιότερες γενιές, μπορούν πολύ εύκολα και σωστά να περάσουν στις νεότερες γενιές.
Κι ας μην ξεχνάμε… ο παραδοσιακός χορός ενώνει ανθρώπους, ενώνει λαούς!
Ακολουθήστε μας:
facebook
twitter
instagram
youtube
