Δεν ξέρω τι θέλω;
Από παιδιά ακόμη προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στις απαιτήσεις του κόσμου, στα θέλω και τα πρέπει του.
Έτσι μέσα από την προσαρμοστικότητα αυτή μαθαίνουμε πως μας αγαπούν.
Μεγαλώνοντας όλο αυτό μας ακολουθεί στις παρέες και στις προσωπικές σχέσεις.
Έχουμε μυηθεί σε έναν τρόπο ώστε να διστάζουμε να εκφράσουμε την προσωπική μας άποψη ανοιχτά φοβούμενοι μήπως δεν γίνουμε αρεστοί.
Πόσο άραγε η προσωπικότητά μας θα παραμένει κάτω από τον μανδύα της προσαρμογής των γνωστών και των αγνώστων που περιβάλουν κάθε τόσο την ζωή μας;
Όσο θα γυρνάμε γύρω από τα θέλω, τα πιστεύω των άλλων δεν θα πρέπει να μας παραξενεύει ιδιαίτερα αν δεν ξέρουμε τι θέλουμε.
Δεν ξέρω τι θέλω και πως θα μπορούσα άλλωστε αν δεν αφήσω την προσωπικότητα μου ελεύθερη;
Πως θα ξέρω τι θέλω αν δεν ακούσω τις σκέψεις, τα πιστεύω μου;
Αν αφουγκραστούμε το περιβάλλον γύρω μας θα δούμε πολλούς ανθρώπους στην ουσία διαφορετικούς ο καθένας. Αυτό όμως δεν είναι το ωραίο;
Πως και γιατί με το ζόρι να θέλω να είμαι αρεστός; Η δική μου εκδοχή του ανθρώπου γιατί να μην τοποθετηθεί επιμελώς στο παζλ της ζωής;
Δεν μπορώ να ξέρω τι θέλω εφόσον στην ουσία δεν έχω ακούσει εμένα. Μάθε πρώτα να «ακούς» και μετά να θέλεις.
Έτσι σιγά σιγά θα καταφέρεις να ξέρεις τι θέλεις γιατί θα ξέρεις ποιος είσαι…
